Taipei ’24 – Dag 4: Toiletpapierquiz

Een goedendag, lieve lezers!

Vandaag nog een stukje, want ik vind het schrijven weer heel erg leuk. Zo kom ik er een beetje in.

Maandag 8 april

Vandaag is dag één op school. De school in kwestie is National Taiwan Normal University (kort: NTNU). In het Mandarijn is dat het volgende: 國立台灣師範大學 Guólì Táiwān Shīfàn Dàxué. Ik vind het leuk om hier te zijn, want al mijn boeken thuis die gaan over het Mandarijn die uit Taiwan komen zijn gepubliceerd door deze universiteit. Ik heb de naam dus al vaak voorbij zien komen. Leuk dat ik er nu ook mag rondlopen.

Tussen 9:00 en 9:10 melden we ons bij een tafeltje met daarachter twee medewerkers van de universiteit. We laten ons paspoort zien en controleren onze gegevens. Daarop krijgen we onze studentenkaart, die ook metrokaart is. Daar heb ik niet zo veel aan, want ik heb al een metrokaart met daarop een TPass. Voor 1200 Taiwanese dollar (€ 35,-) kan ik de hele maand in Taipei in de metro. Alhoewel de metro hier goedkoop is, haal ik die 1200 Taiwanese dollar er zeker wel uit! Mijn studentenkaart is dus vooralsnog gewoon een studentenkaart.

Van 9:10 tot ongeveer 9:30 krijgen we in razendsnel Mandarijn te horen wat ons de komende twaalf weken te wachten staat. Ik zal het even kort samenvatten: van 9 tot 12 hebben we achter elkaar twee verplichte lessen, eentje is lezen, de andere is spreken. Er zijn twee groepen: A (= incapabel) en B (= capabel). Op basis van een mondelinge test worden we verdeeld over de groepen. ’s Middags (vanaf ongeveer 14:00) zijn er lessen waar je naartoe kan als je het onderwerp interessant vindt. Denk aan: een introductieles Taiwanees (dat versta je met je kennis Mandarijn écht niet, kan ik je vertellen), een les over Chinese verhalen, of een les over Chinese gezegden. Klinkt leuk! Wij gaan het meemaken.

Na deze introductie (waarvan ik vrij zeker weet dat bijna niemand het heeft verstaan, maar goed, het staat ook uitgelegd op de blaadjes die we in onze handen gedrukt hebben gekregen) worden we verdeeld in twee klaslokalen waar we een voor een met een van de twee docenten een gesprekje moeten voeren, zodat zij kunnen kijken of we in groep A of in groep B mogen.

Om 11 uur is dit hele gebeuren klaar, eigenlijk gaat het razendsnel. Klasgenootje en ik gaan op zoek naar wat te eten, dat wordt een 便當 biàndāng ‘bentobox’ met rijst (duh, Azië), kip, maïs, broccoli en kool. Yum! Daarna bekijken we de winkels van de universiteit: een winkel met boeken (helaas beperkt in assortiment, had ik niet verwacht, maar ja) en een winkel met kalligrafiemateriaal. Oefenboeken, papier, kwasten, inkt, noem het maar op. The whole nine yards. Ik koop er twee sets schriftjes waarin je twee stijlen cursief schrijven kan leren: 行書 xíngshū ‘semicursief schrift’ en 楷書 kǎishū ‘regulier schrift’.

Om 2 uur vandaag is er nog een bijeenkomst met Taiwanese studenten. Van tevoren waren mijn klasgenootjes en ik al blij dat ze hier niet weten wat zaklopen, spijkerpoepen en koekhappen is, want ons werd alleen verteld dat we een ‘activiteit’ gingen doen. Meestal is dat dumplings vouwen, maar dat viel mee! Iets met taaluitwisseling. In de praktijk worden drie van ons bij drie Taiwanese studenten gezet, die in een nogal gehorige zaal met ons proberen te kletsen over onderwerpen die we daarvoor quasi-willekeurig van een tafeltje hebben gepakt. Ik ben vertaler “Wat zegt ze nouuuu?” “Huh?”. Dit duurt twee uur en om 4 uur is iedereen af. Ik vooral van de akoestische eigenschappen van de zaal (het is er gewoon een pleurisherrie waar je geen enkele taal fatsoenlijk kan verstaan), de rest van het proberen zo veel mogelijk Chinees te praten terwijl ze dat nog nooit hebben gedaan. Maar, het was oké. Het was vermoeiend, maar niet vervelend.

Na deze les gaan we allemaal naar huis. Ik ga met mijn klasgenootje nog even wat bekijken, de 中正紀念堂 Chiang Kai-shek Memorial Hall. Ja, daar ben ik vaker geweest, maar klasgenootje pas één keer en dat is lang geleden. Het is dichtbij, dus we gaan kijken. Het is er lekker rustig en we hebben alle mogelijkheid om foto’s te maken met vrij weinig mensen erop. Hieronder een paar, ik vind ze zelf best goed gelukt!

Klasgenootje vraagt of ik 肉圓 ròuyuán wil proberen (context: avondeten). Ik heb er niet echt een vertaling voor, maar het is rijstdeeg (dat heeft de textuur van jelly) met daarin vlees en bamboescheuten. En dat alles in saus. Misschien niet mijn favoriete eten hier, maar het is best wel lekker. Mocht je je in Taiwan bevinden en het avontuur willen aangaan, probeer het dan zeker, het is geen heftige smaak.

Dit is 肉圓 ròuyuán:

Daarna gaan we beiden huiswaarts. Wij wonen niet op hetzelfde adres. Bij mij wonen er verder alleen studenten uit Leiden, bij haar ook mensen met andere achtergronden. We wonen op ongeveer een kwartier lopen van elkaar. Met dit weer is dat prima te doen!

Overigens, nog even iets over Taiwanese wc’s

Het is hier af en toe best een probleem: wat mag er wel in, en wat mag er niet in? Over het algemeen gaat het zo: in oude gebouwen komt de plaatselijke wc-geest je halen als je er wc-papier ingooit (en dat is heel, heel eng), want dat kan het (gedateerde) leidingwerk niet aan. In nieuwe gebouwen is geen wc-geest, dus daar kan je alles gewoon in de pot flikkeren.

Maar, er zijn altijd grijze gebieden of situaties die om meer uitleg vragen! Dat veroorzaakt natuurlijk verwarring. Want op sommige plekken zijn de wc’s net gerenoveerd, waardoor er wel wc-papier in mag, ondanks dat het een oud gebouw is. Dan krijg je dit soort quizzen die je dan tijdens het naar de wc gaan en vóór het doortrekken kunt spelen:

Ter illustratie, bij deze quiz is het goede antwoord dat je wc-papier én nat wc-papier mag doorspoelen, maar alle andere soorten papier en toiletproducten niet. Best wel geinig, eigenlijk. Maar ook ingewikkeld (wc-papier-pun intended). Tsja…

Op naar morgen, lesdag één. Het huiswerk is gedaan, de rugzak is ingepakt. Half acht de wekker, want mijn klasgenootjes, in ware studentenstijl, zijn dan nog niet bij kennis, en dan kan ik rustig douchen. Ik hoorde vanavond toen ik even in de woonkamer aan tafel zat dat degenen naast de badkamer mijn douchen om half acht wel waarderen, want dat is hun wekker. Prima – ik blijf dat lekker doen!