Taipei ’24 – Dag 36: Harpoensmijten

Vrijdag 10 mei

Vandaag moet ik mijn warmwaterbronpresentatie geven. Ik moet als vijfde, dus ik heb eerst nog ongeveer twintig minuten om mijn vier voorgangers te bekijken. De docent die dit hele taalprogramma coördineert begint de dag door te zeggen: “We hebben hier een klikker en een microfoon. Moet je allebei oppakken.” Nou, dat gaan we nog wel zien. Ik denk dat de veertien klasgenoten en twee docenten die állemaal op de eerste rij in deze relatief kleine ruimte maar toch met podium mij zonder microfoon ook wel verstaan. Dat blijkt ook te kloppen, want ik versta de vier klasgenoten voor me ook prima (zonder microfoon).

Het voordeel van met maar vijftien mensen zijn en de tijdslimiet van vijf minuten is dat je redelijk vroeg klaar bent. Dus, al om 11 uur ben ik klaar met de schooldag. Heerlijk, zo’n vrijdag! Ik ga op weg naar pap en mam.

Vandaag doen we een tempelbezoek. Eerst naar Longshan Temple, daarna naar Xingtian Temple. Bij de Longshan Temple trek ik mam het kantoortje in voor een stempel, waar ik na een gezellig gesprekje met de mevrouw van dienst ook nog drie pennen in mijn hand gedrukt krijg. Aan de ene kant een pen, aan de andere kant parfumflesje. Ik besluit er toch maar geen parfum in te doen, want het ziet er allemaal erg lekkerig uit. Wel lief!

Bij Xingtian Temple raken we (nou ja, ik) aan de praat met een andere mevrouw, die ons in extreem detail uitlegt hoe je alle goden moet vereren. Waarom of dat de God van de Hemel「天公」altijd vanaf het noorden aanbeden moet worden (dus je staat daar kijkend naar het zuiden) is me nog steeds volledig onduidelijk. Dat is wél de vraag die ik eigenlijk al een kwartier probeerde te stellen, maar goed. Dat wordt me niet duidelijk, want mevrouw gebruikt door het Chinees heen steeds Engelse woorden die ik niet in die hoedanigheid herken. Niet te volgen. Maar ze is wel lief, en heel vrolijk! Dus ik vertaal wat ik kan voor pap en mam, en daarna lopen we een rondje door de tempel.

Het is weer een lekker zonnige, warme dag. Tyfusheet dus.

We moeten pauze. Even koffiedrinken. Gelukkig ben ik eerder op precies deze plek in precies deze staat van hitte geweest, dus ik loop zo naar een koffietentje waar airco is. En bonus: boekenwinkel in de kelder. Ik vraag of pap zich alvast aan een tafeltje mag parkeren terwijl mam en ik de winkel beneden nog even verkennen. Dat mag. Niet heel veel later komen we weer boven, ik met het tweede deel van een boek dat ik hier aan het lezen ben. Tsja, die ga ik thuis niet vinden, dus dat moet dan maar mee naar huis, want ik vind boek één al leuk!

We nemen ruim een uur pauze. Nodig, met deze warmte. Als we bijgekomen zijn gaan we naar de Chiang Kai-Shek Memorial Hall. Het gigantische plein staat vol met allerlei stellages. Er is hier van het weekend een of ander Boeddhistisch festival. Leuk voor de mensen, jammer van het uitzicht. Eenmaal lopend over het plein zien we op een afstand van ongeveer vijftig centimeter van elkaar allemaal stickertjes op de grond geplakt zitten. Het zijn coördinaten: rij 3, plek 7. Allemaal sta-plekken, lijken het ons. Heftig hoor, je hebt niet heel veel eigen ruimte meer. Maar goed, deze aangewezen plekken zorgen er in elk geval voor dat je ook niet nóg dichter bij elkaar gaat staan dan nodig. Misschien wordt dit Boeddhafeest zo heftig dat dat wel nodig is.

Omdat we rond kwart voor vier de échte Chiang Kai-Shek Memorial Hall binnenlopen gaan we maar gelijk bij een afzetlint staan, want over een kwartier is de wisseling van de wacht. Als je hier dan toch bent, is het best leuk om een keer te zien, ben ik van mening. En je moet wel snel zijn met een plekje bemachtigen (het helpt als je er eerder bent geweest en dus weet waar je moet gaan staan, ik dus) want je wordt zo onder de voet gelopen door nogal luidruchtige Japanse toeristen. Er is zelfs één gids die het presteert om tijdens de wisseling van de wacht met verbaal geweld binnen te te komen. Tsja, die Japanners zijn ook allemaal zo klein dat ze het zonder uitleg ook echt niet zien. (Mening. Ja. Bek houden, gidsMENEER.)

Verder hebben we ook nog een DA-tje. Mocht je je die herinneren van de verhaaltjes van pap van vorig jaar, klopt. Zo niet, ook goed. DA = Dutchie Alert. Er staan twee Nederlandse heren achter ons, dus wij zeggen hardop geen woord meer. Hehe.

We bekijken de wisseling van de wacht. De wisseling van de wacht duurt eigenlijk zo lang, en er gebeurt zo vaak ongeveer hetzelfde, dat je absoluut niet meer weet wat de symboliek ervan nou zou moeten zijn. Ik wacht maar weer op het harpoengooien (iedere wacht heeft een wapen in z’n handen), dat is tenminste nog enerverend! Dan gaan alle vier de harpoenen (misschien is het een ander wapen, geen idee) tegelijkertijd 360s draaien in de lucht. Ik vind dat leuk! Gelukkig gaat het ook deze keer goed, geen een wapen belandt op de grond. En ik hoop dan maar dat meneer Chiang het allemaal mooi vindt, gezien vanaf zijn stoel erboven.

 

Na deze belevenis gaan we pizza eten, met iets meer bier dan gepland. Er ging namelijk iets mis bij het bestellen, en we kregen verkeerd bier. Dat bier was zowel veel minder als wat we besteld hadden als veel duurder, dus dat vonden we wel een probleempje. Het is me gelukt om het om te ruilen. Wel een probleempje, de beste pizzabakker had de eerste biertjes al opengemaakt… Die kregen we uiteindelijk alsnog. Niet helemaal de bedoeling, maar eind goed, al goed. Ik zeg nog maar zes keer sorry voor het misschien verkeerd aanwijzen (was niet zo) en de pizzabakker zegt op zijn beurt zes keer sorry voor het verkeerd snappen (was denk ik wel zo). Vervolgens bedank ik hem nog vijf keer voor de moeite (ja, echt) en hij ons vijf keer voor ons geduld (ja, echt…). Zo gaat dat hier. Wel vragen wat je wil, maar wel de vrede bewaren met heel veel sorry’s en bedankjes. 🤷‍♀️

Morgen gaan we naar 淡水漁人碼頭 Fisherman’s Wharf in Tamsui. Eerst met de metro, dan met een trammetje. Ik ben benieuwd!

🧺